ՌԵՍՏՈՐԱՆՆԵՐ
ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՈՀԱՆՈՑ
Պետք է փորձել
Խաշ
Խաշը հեղուկ տաք ապուր է, հնագույն հայկական ուտեստներից մեկը։ «Խաշ» անվանումը առաջացել է հայերեն «խաշել» բառից, նույն բառից են առաջացել նաև այլ կերակրատեսակների անվանումները (խաշլամա, խաշու, խաշիլ)։ Հայ գրականության մեջ արգանակը «խաշոու» կամ «խաշոյ» անվանումով հիշատակվում է 11-րդ դարից, առաջին անգամ՝ Գրիգոր Մագիստրոսի կողմից «Ջերմանց մխիթարություն» աշխատության մեջ։
Խաշ պատրաստելը մի ամբողջ ծես է, երբ տղամարդիկ հավաքվում են երեկոյան և ամբողջ գիշեր եփում են ուտեստը ցածր կրակի վրա։
Խաշի պատրաստման մեջ հիմնականում օգտագործվում են տավարի ոտքեր։ Ուտեստն ավանդաբար ուտում են վաղ առավոտյան՝ մինչև նախաճաշը կամ նրա փոխարեն և տարվա ցուրտ եղանակին՝ աշնանը, ձմռանը և գարնան սկզբում։ Հայաստանում մսային ուտեստների սիրահարներն անհամբեր սպասում են անվանման մեջ «ր» տառը պարունակող ամիսներին` սեպտեմբերից ապրիլ։

ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՄԻՉՔՆԵՐ
Պետք է փորձել
Հայկական գինիներ` թաքնված գոհար գինու սիրահարների համար
Հայաստանը գինեգործության երկար ու հարուստ պատմություն ունի՝ հազարամյակներ առաջ։ Այսօր հայկական գինիները թաքնված գոհար են գինու սիրահարների համար և գնալով ավելի տարածված են դառնում զբոսաշրջիկների շրջանում, ովքեր ցանկանում են բացահայտել եզակի և յուրօրիակ նոր ընպելիք:
Գինու արտադրությունը Հայաստանում առանձնահատուկ տեղ է գրավում։ 2007թ.-ին Արենի գյուղի մոտ գտնվող Արենի-1 (Թռչունների) քարայրում հնագիտական պեղումների ժամանակ հայ, իռլանդացի և ամերիկացի հնագետների խումբը հայտնաբերել է աշխարհի ամենահին գինեգործական համալիրը, որը վկայում է, որ Հայաստանում գինին արտադրվել է դեռևս 6000 տարի առաջ։
