ԲԱՐԵՐ, ՓԱԲԵՐ, ԱԿՈՒՄԲՆԵՐ
Եթե երեկոյան Ձեզ անհրաժեշտ է հանգստանալ, վայելել սիրելի ըմպելիքը և մոռանալ կենցաղային գործերը, ապա Երևանը, բացի հարուստ մշակութային կյանքից և համեղ խոհանոցից, Ձեզ կապահովի հաճելի ժամանցով: Երիտասարդների գիշերային կյանքը հիմնականում անցնում է բարերում և փաբերում է, որտեղ Դուք կարող եք համտեսել տեղական համեղ գարեջուր, գինի և զովացուցիչ ըմպելիքներ:
Երևանյան բարերն ու փաբերը հիմնականում գտնվում են քաղաքի փոքր կենտրոնում՝ Փարպեցի, Պուշկին, Սարյան և Թումանյան փողոցներում՝ «Բարերի և փաբերի թաղամասում»: Փաբեր և բարեր կան նաև Կասկադի հարակից տարածքում և Աբովյան փողոցում։ Քանի որ օբյեկտները միմյանց մոտ են գտնվում, մեկից մյուսն անցնելով, վստահաբար կգտնեք Ձեր ճաշակին համահունչ վայր: Օտարերկրացիներին ամենուր շատ ջերմ են դիմավորում, և յուրաքանչյուր օբյեկտ ունի անգլերեն լեզվով ճաշացանկ:
Երևանում փաբերն ավելի տարածված են, քան գիշերային ակումբները: Փաբերը հարմարավետ են, աշխույժ և միշտ մարդաշատ և միաժամանակ անվտանգ։ Ի դեպ, ծխելը Երևանի բոլոր փակ տարածքներում արգելված է։ Փաբերն ու բարերը բաց են ամբողջ գիշեր՝ ապահովելով տեղական և միջազգային դիջեյների տարբեր ժանրերի որակյալ երաժշտություն:
Հեշտ է հայտնվել «Բարերի և փաբերի թաղամասում», սակայն դժվար է թողնել այն: Բարի՜ ժամանց:
ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՈՀԱՆՈՑ
Պետք է փորձել
Հայկական տոլմա՝ խաղողի տերևներով
Տոլման հայկական խոհանոցի հնագույն և ամենասիրելի ուտեստներից է։ Ուրարտերեն «տոլի» բառը նշանակում է խաղողի տերև, և հենց այստեղից էլ ծագել է «տոլմա» անունը։
Այս ուտեստը տարածված է տարբեր ժողովուրդների խոհանոցներում, սակայն յուրաքանչյուրն ունի իր յուրահատուկ պատրաստման ձևը։
Թփով տոլման պատրաստվում է խաղողի տերևների մեջ փաթաթված միջուկով, որը հիմնականում բաղկացած է բրնձից կամ ձավարեղենից և աղացած մսից՝ տավարի, ոչխարի կամ խոզի։
ԱԶԳԱՅԻՆ ԽՄԻՉՔՆԵՐ
Պետք է փորձել
Բացահայտեք հայկական գարեջրի յուրօրինակ աշխարհը
Հայաստանն առավել հայտնի է իր կոնյակի և գինու մշակույթով, այդուհանդերձ, վերջին տարիներին երկրում արագ զարգանում է նաև արհեստագործական (քրաֆթ) գարեջրի մշակույթը, որը դառնում է նոր հետաքրքիր ուղղություն ինչպես տեղացիների, այնպես էլ զբոսաշրջիկների համար։
Գարեջրի արտադրությունը Հայաստանում ունի հնագույն պատմություն։ Դեռևս մ.թ.ա. 5-րդ դարում հույն փիլիսոփա Քսենոփոնը, իր «Անաբասիս» աշխատության մեջ, նկարագրում է, թե ինչպես է Հին Հայաստանի գյուղերից մեկում տեսել գարու ըմպելիք՝ պահված կավե անոթներում։ Նա պատմում է. «Կավե անոթներում պահվում էին ցորեն, գարի և գարու ըմպելիք։ Խմիչքի մեջ լողում էին գարու հատիկներ, իսկ անոթի վերին մասում խրված էին եղեգներ, որոնց միջոցով մարդիկ խմում էին խմիչքը։ Ջրի հետ չխառնված գարեջուրը շատ թունդ էր, բայց տեղացիների համար այն հաճելի էր և սիրված»։ Այս վկայությունը փաստում է, որ գարեջուրը հայկական մշակույթում հայտնի է դեռ հազարամյակներից ի վեր։
