ՀՈՒՇԱՐՁԱՆՆԵՐ

1963 թ.

Ճարտարապետ՝ Գևորգ Մուշեղյան

1960-ական թթ. Երևանի շոգ ու տոթ միկրոկլիման մեղմելու նպատակով քաղաքի հանգստյան գոտիներում ստեղծվեցին ջրային տարածքներ: Նախատեսված արհեստական ջրավազաններից առաջինը Կարապի լիճն էր՝ կառուցված 1963 թ.՝ ճարտարապետ Գևորգ Մուշեղյանի նախագծով:

Կարապի լիճը գտնվում է Թումանյան և Տերյան փողոցների հատման անկյունում՝ Օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի շրջակա զբոսայգու հարավարևելյան մասում: Այդպես են անվանել ի պատիվ Պ. Ի. Չայկովսկու հայտնի «Կարապի լիճ» բալետի: Լճի տարածքում նախկինում եղել են հին, խարխուլ տներ, իսկ լճի մեջ խորհրդային տարիներին բնակվել են սև ու սպիտակ կարապներ:

Կարապի լիճը գրաֆիկորեն Սևանա լճի փոքրացված տարբերակն է՝ կառուցված քարից ու բետոնից: Մակերեսը մոտ 2490 քառ. մ է, տարողությունը՝ 2400 խոր. մ: Շինարարության ընթացքում շրջակա տարածքը կանաչապատվել է (մոտ 3,400 քառ. մ), տնկվել են ուռենիներ: Լճի շուրջը և կանաչի միջով անցնում են բետոնե արահետներ (շուրջ 2700 քառ. մ): Լիճն ունի կղզի, որն արահետին միանում է կամրջակով:

2005 թ. սկսած՝ լճի մի մասը ձմռանը վերածվում է սահադաշտի:

1965 թ. լճի մոտ տեղադրվել է «Մեղեդի» քանդակը (քանդակագործ՝ Սարգիս Բաղդասարյան), իսկ 2003 թ.՝ նշանավոր երգահան Առնո Բաբաջանյանի հուշարձանը (ճարտարապետ՝ Լևոն Իգիթյան, քանդակագործ՝ Դավիթ Բեջանյան):

«Պատմամշակութային ժառանգության գիտահետազոտական կենտրոն» ՊՈԱԿ

Երևանի քաղաքապետարան