ԽՄԻՉՔՆԵՐ
Բացահայտեք հայկական ավանդական խմիչքների եզակի համն ու պատմությունը՝ համաշխարհային հռչակ վայելող կոնյակներից մինչև անուշաբույր թեյեր և բուսական թուրմեր: Ընկղմվեք հայկական մշակույթի հարուստ ժառանգության մեջ և զգացեք Հայաստանի իրական համն ու ջերմությունը:
Հայաստանը հայտնի է իր անկեղծ հյուրընկալությամբ և օտարերկրացիներին գրկաբաց ընդունելու ավանդույթով։ Ժողովրդական ասացվածքն ասում է՝ հյուրն Աստծունն է, և յուրաքանչյուր հյուր համարվում է «Աստծո պարգև»: Ուստի, երբ ընթրեք հայերի հետ, սեղանին անպայման կհայտնվի մի շիշ հիանալի հայկական կոնյակ՝ պատրաստված խաղողի ընտրված տեսակներից։ Բացի կոնյակից, հայերը առանձնահատուկ բարձր են գնահատում գինին, գարեջուրը և տնական թունդ օղին (60-80%), որը պատրաստվում են խաղողից կամ տարբեր մրգերից և հատապտուղներից:
Ոչ ալկոհոլային ըմպելիքներից առավել տարածված են տեղական հանքային ջրերը, մրգային և հատապտղային կոմպոտները, ինչպես նաև թանը, որը անփոխարինելի զովացուցիչ է շոգ օրերին:
Առատ կերակուրից հետո հայերը սովորաբար վայելում են բուրավետ հայակական խոտաբույսերով թեյ կամ «սև» սուրճ, որոնց յուրահատուկ բույրը լիարժեք է դարձնում յուրաքանչյուր հայկական ճաշկերույթ:
Հայկական կոնյակ՝ հավերժական ավանդույթ
Հայկական կոնյակը պատրաստվում է Արարատյան դաշտավայրում աճեցված ընտիր խաղողից։ Այս թունդ և ազնվական խմիչքը աշխարհում հայտնի է իր բացառիկ որակով, նուրբ համով և դարավոր ավանդույթներով: Հայկական կոնյակի պատմությունը սկսվում է 19-րդ դարի վերջից, երբ հայ ձեռնարկատերերը որոշեցին ստեղծել սեփական տարբերակը՝ ներշնչվելով ֆրանսիական կոնյակի արտադրության փորձից: Օգտագործելով տեղական խաղողի տեսակները և պահպանելով թորման ավանդական մեթոդները՝ նրանք ձևավորեցին հայկական ոգելից խմիչքի այն յուրահատուկ ոճը, որը հետագայում համաշխարհային ճանաչում ունեցավ:
Հայաստանում կոնյակի արտադրության համար հիմնականում օգտագործում են տեղական՝ էնդեմիկ խաղողի տեսակներ: Պայմանավորված կոնյակի տարիքով և տեսակով՝ հայկական կոնյակները բաժանվում են երեք խմբի՝ սովորական, տեսակավոր և կոլեկցիոն։ Վերջինները ամենաթանկն ու շքեղներն են. դրանք լրացուցիչ հնեցվում են առնվազն երեք տարի՝ կաղնու տակառներում, ինչի շնորհիվ ձեռք են բերում արտահայտիչ համ ու բույր:
Հայկական կոնյակի պատրաստման
գաղտնիքների մեջ առանձնահատուկ տեղ ունի ջուրը: Եթե ֆրանսիական կոնյակի արտադրության
մեջ օգտագործվում է թորած ջուր, ապա հայկականում՝ աղբյուրի մաքուր ջուր։ Հայկական կոնյակի յուրաքանչյուր գործարան ունի իր աղբյուրը,
որի ջուրը հատուկ նշանակություն ունի կոնյակի համի համար:
Հայկական կոնյակի սաթագույն
փայլը, չորացրած մրգերի, վանիլինի և համեմունքների նուրբ բույրերը համադրվում են փափուկ,
թավշյա համի հետ: Այն հիանալի համադրվում է աղանդերի և շոկոլադի հետ՝ դառնալով կատարյալ
եզրափակում տոնական ընթրիքի համար: Սակայն հայկական կոնյակը պարզապես թունդ խմիչք չէ.
այն ազգային հպարտության խորհրդանիշ է, Հայաստանի մշակույթի և պատմության անբաժանելի
մասը: Դարեր շարունակ այն ուղեկցել է հայերին կյանքի ամենակարևոր պահերին՝ հաղթանակների,
տոների և հիշարժան արարողությունների ժամանակ:
Հայաստան այցելող յուրաքանչյուր
զբոսաշրջիկ կարող է բացահայտել այս խմիչքի իրական էությունը՝ այցելելով կոնյակի գործարաններ:
Այստեղ կարելի է փորձել հայկական կոնյակի տարբեր տեսակներ՝ երիտասարդ և մրգայինից մինչև
հնեցված և բարդ, և ծանոթանալ հարուստ պատմությանն ու արտադրության գործընթացին, որը
դրված է այս անժամանակ ոգու հիմքում:
Հայկական գինիներ` թաքնված գոհար գինու սիրահարների համար
Հայաստանը աշխարհի գինեգործության ամենահին կենտրոններից մեկն է, որն ունի հազարամյակների պատմություն: Հայաստանում գինեգործությունը ոչ միայն արհեստ է, այլ մշակույթի մի մաս։
2007 թվականին Արենի գյուղի մոտ գտնվող Արենի-1 (Թռչունների) քարայրում հնագետների արշավախումբը հայտնաբերեց աշխարհի ամենահին գինեգործական համալիրը։ Այստեղ գտնված անոթները՝ գինու մնացորդներով, խաղողի կորիզներով և գինեգործական գործիքներով, կարասները ու ճմլարանը վկայում են, որ Հայաստանում գինի արտադրվել է դեռևս մ.թ.ա. 6000 տարի առաջ։ Այդ առիթով Հայաստանը 2011 թվականին ճանաչվեց գինու արտադրության հնագույն երկիր։
Ըստ Աստվածաշնչյան ավանդության՝ Նոյը, իջնելով Արարատ լեռից, տնկել է առաջին որթատունկը՝ հիմք դնելով գինեգործության ավանդույթին Հայաստանի տարածքում։ Հույն պատմիչներ Հերոդոտոսը, Քսենոփոնը և Ստրաբոնը հիշատակում են, որ հայկական գինիներն ու ոգելից խմիչքները հնուց արտահանվել են հարևան երկրներ՝ իրենց բարձր որակի շնորհիվ:
Ժամանակակից հայկական գինեգործության պատմությունը
սկսվում է 1887 թվականին, երբ վաճառական Ներսես Թաիրովը Երևանի բերդում հիմնում է գինու
և կոնյակի առաջին արտադրական ձեռնարկությունը։ Մի քանի տարի անց ռուս արդյունաբերող
Նիկոլայ Շուստովը գնում է ձեռնարկությունը, վերակառուցում և ընդլայնում՝ ներդնելով ժամանակի նորագույն տեխնոլոգիաները։
Շուտով Երևանի բերդում արտադրված գինիներն ու կոնյակները դառնում են հայտնի ոչ միայն
տարածաշրջանում, այլև եվրոպական շուկայում՝ իրենց նուրբ համի և բույրի շնորհիվ։
Հայաստանի հարավային տաք կլիման ապահովում է խաղողի մեջ շաքարի բարձր տոկոս (մինչև 30%), ինչը հնարավորություն է տալիս արտադրել բարձրորակ և բնական քաղցր գինիներ։ Այստեղ արտադրվում են ինչպես քաղցր, այնպես էլ կիսաքաղցր, չոր ու կիսաչոր գինիներ՝ յուրահատուկ համային երանգներով։ Հայաստանի բնակլիմայական պայմանները կատարյալ են սպիտակ, վարդագույն և կարմիր տեսակների աղանդերային և շերի գինիների արտադրության համար։ Այս խաղողներն ունեն շաքարի բարձր մակարդակ, ինչը գինին ավելի թունդ է դարձնում` ալկոհոլի բարձր պարունակությամբ: Շերի գինու արտադրությունը Հայաստանում սկսվել է խորհրդային տարիներին: Այս գինին պատրաստվում է խաղողի չիլար և ոսկեհատ տեսակներից։
Բացի ավանդական խաղողի գինուց, Հայաստանը հայտնի է նաև իր նռան գինով, որը հաճախ անվանում են «Աստվածների խմիչք»։ Նուռը հայ ժողովրդի ազգային խորհրդանիշներից մեկն է՝ խորհրդանշելով առատություն և պտղաբերություն։ Մեկ լիտր մաքուր գինի ստանալու համար անհրաժեշտ է 10-12 կգ նուռ։ Շատ գործարաններ այցելուներին առաջարկում են նաև գինու համտեսի տուրեր՝ հնարավորություն տալով ոչ միայն փորձել, այլև ծանոթանալ հնեցման, խմորման և շշալցման գործընթացին։
Բացահայտեք հայկական գարեջրի յուրօրինակ աշխարհը
Հայաստանն առավել հայտնի է իր կոնյակի և գինու մշակույթով, այդուհանդերձ, վերջին տարիներին երկրում արագ զարգանում է նաև արհեստագործական (քրաֆթ) գարեջրի մշակույթը, որը դառնում է նոր հետաքրքիր ուղղություն ինչպես տեղացիների, այնպես էլ զբոսաշրջիկների համար։
Գարեջրի արտադրությունը Հայաստանում ունի հնագույն պատմություն։ Դեռևս մ.թ.ա. 5-րդ դարում հույն փիլիսոփա Քսենոփոնը, իր «Անաբասիս» աշխատության մեջ, նկարագրում է, թե ինչպես է Հին Հայաստանի գյուղերից մեկում տեսել գարու ըմպելիք՝ պահված կավե անոթներում։ Նա պատմում է. «Կավե անոթներում պահվում էին ցորեն, գարի և գարու ըմպելիք։ Խմիչքի մեջ լողում էին գարու հատիկներ, իսկ անոթի վերին մասում խրված էին եղեգներ, որոնց միջոցով մարդիկ խմում էին խմիչքը։ Ջրի հետ չխառնված գարեջուրը շատ թունդ էր, բայց տեղացիների համար այն հաճելի էր և սիրված»։ Այս վկայությունը փաստում է, որ գարեջուրը հայկական մշակույթում հայտնի է դեռ հազարամյակներից ի վեր։
Այսօր Հայաստանում ձևավորվել է նոր՝ ժամանակակից
քրաֆթ գարեջրի մշակույթ, որը հիմնված է տեղական ավանդույթների և բնական բաղադրիչների
վրա։ Գարեջրագործները օգտագործում են բարձրորակ հումք՝ գայլուկ, ածիկ, ցորեն և երբեմն
նույնիսկ տեղական մրգեր, ստեղծելով յուրահատուկ համային երանգներ։
Հայկական գարեջրի ամենահայտնի տեսակներից մեկը
բաց էլն է՝ պատրաստված ավանդական բաղադրիչներով՝ գայլուկով և ածիկով։ Այն ունի թարմացնող,
թեթև դառնությամբ համ, որը հատկապես հաճելի է ամռան շոգ օրերին։ Մյուս հայտնի տեսակը
ցորենի գարեջուրն է՝ նուրբ և մեղմ համով, որն իդեալական է տարբեր ուտեստների հետ համադրելու
համար։
Գարեջրագործները չեն վախենում փորձարկել․ նրանք ստեղծում են գարեջրեր՝ պատրաստված տեղական մրգերով և խոտաբույսերով։
Որոշ արտադրողներ ավելացնում են ծիրանի կամ նռան հյութ՝ ստանալով թեթև քաղցրությամբ
և հայկական բույրով գարեջուր։
Անկախ նրանից՝ գարեջրի սիրահար եք, թե պարզապես
ցանկանում եք բացահայտել նոր համեր, Հայաստանի արհեստագործական գարեջրի աշխարհը պատրաստ
է ձեզ զարմացնելու իր բազմազանությամբ։
Հայկական թան՝ զովացուցիչ և սննդարար ըմպելիք
Եթե ծրագրում եք ճանապարհորդել Հայաստան, անպայման փորձեք տեղական ավանդական ըմպելիքը՝ թանը։ Թանը ոչ միայն հայկական խոհանոցի անբաժան մասն է, այլև հյուրընկալության խորհրդանիշ:
Մածունից, ջրից և աղից պատրաստված այս ըմպելիքը ոչ միայն հիանելի կերպով հագեցնում է ծարավը շոգ օրերին, այլև շատ օգտակար և սննդարար է: Մածունը հարուստ է սպիտակուցներով, կալցիումով և օգտակար միկրոտարրերով, ինչը թանը դարձնում է հագեցնող, առողջարար և օգտակար ըմպելիք։ Այն օգնում է վերականգնել օրգանիզմի ջրային հավասարակշռությունը և մարսողական համակարգի աշխատանքը։
Թանը սովորաբար մատուցվում է սառը վիճակում, երբեմն նաև սառույցով կամ չոր անանուխով:
Հայկական բուսական թեյ՝ համեղ և բուժիչ ավանդույթ
Հայաստանը պատմությամբ, մշակույթով և ավանդույթներով հարուստ երկիր է, և այդ ավանդույթների անբաժանելի մասն է բուսական թեյի օգտագործումը։ Դարեր շարունակ հայկական բուսական թեյը եղել է և՛ համեղ, և՛ բուժիչ ըմպելիք՝ միավորելով բնության ուժն ու ժողովրդական իմաստությունը։ Հայկական թեյերը պատրաստվում են տարբեր բույսերի թարմ կամ չոր ծաղիկներից, տերևներից, սերմերից, մրգերից ու արմատներից։ Ամենահայտնի թուրմերն են՝ ուրցը, անանուխը, լորենին, երիցուկը, նուռը և այլն: Տեղացիների ամենասիրելիներից մեկը դաղձով կամ ուրցով թուրմն է, կամ էլ՝ երկուսը միասին: Բուսական թեյերը բացի համեղ լինելուց, ունեն նաև բազմաթիվ առողջարար հատկություններ։ Դրանք տարբեր հիվանդություններ բուժելու բնական և արդյունավետ միջոց են, և դրանց օգտագործումը խորապես արմատավորված է հայկական մշակույթում և ավանդույթներում: Երիցուկը հանգստացնում է նյարդային համակարգը և օգնում է թեթևացնել սթրեսը, անանուխը բարելավում է մարսողությունը, եղեսպակը հայտնի է հակաբորբոքային ազդեցությամբ, կարող է օգնել թեթևացնել կոկորդի ցավն ու հազը, ուրցը ամրապնդում է իմունային համակարգը։
Հայկական բուսական թեյն ունի նաև մշակութային
նշանակություն։ Թեյի պատրաստումն ու մատուցումը համարվում է հյուրընկալության ձև՝ հաճախ
ուղեկցվելով տնական խմորեղենով կամ քաղցրավենիքով։ Հայաստանում ընդունված է հյուրերին
առաջարկել թեյ՝ որպես ջերմության և բարեկամության նշան։ Թուրմ պատրաստելը շատ պարզ
է․ անհրաժեշտ է բույսերի վրա եռացրած
ջուր լցնել, ծածկել կափարիչով և թողնել մի քանի րոպե։ Արդյունքում ստացվում է վիտամիններով
հարուստ, բուրավետ ըմպելիք, որը կարելի է վայելել տարվա ցանկացած եղանակի։ Այսօր հայկական
բազմաթիվ արտադրողներ ներկայացնում են գեղեցիկ և ժամանակակից փաթեթավորմամբ բուսական
թեյերի լայն տեսականի, ինչը կարող է դառնալ օգտակար և հաճելի նվեր ձեր հարազատների
ու ընկերների համար:
Մրգային կոմպոտ՝ քաղցր և թարմացնող համ
Մրգային կոմպոտը թարմացնող և անուշաբույր ըմպելիք է, որը սերնդեսերունդ վայելում են հայերը։ Այս քաղցր ըմպելիքը պատրաստվում է տարբեր մրգերից՝ ծիրանից, կեռասից, սալորից, դեղձից և այլն։ Հայաստանում մրգային կոմպոտ պատրաստելու ավանդույթը ձևավորվել է հնագույն ժամանակներից։ Մրգային կոմպոտը թույլ էր տալիս վայելել արևահամ մրգերի քաղցրությունը ողջ տարվա ընթացքում: Յուրաքանչյուր ընտանիք ուներ իր գաղտնի բաղադրատոմսը՝ կախված տարածաշրջանից և նախընտրած մրգերից։
Այսօր էլ հայկական մրգային կոմպոտը պատրաստվում է նույն ավանդական եղանակով՝ թարմ մրգերը եփելով շաքարով և ջրով: Նրա հարուստ համը և մրգերի բնական բույրը այն դարձնում են ընտանեկան սեղանի անբաժանելի մասը։ Այն անփոխարինելի է տոնական հավաքույթների ժամանակ։
Երևան այցելելիս կարող եք փորձել իսկական հայկական կոմպոտ ռեստորաններում և սրճարաններում: Բացի իր համեղ լինելուց, կոմպոտը հարուստ է վիտամիններով և հանքանյութերով, իսկ նրա բնական քաղցրությունը այն դարձնում է քաղցր ըմպելիքների այլընտրանք։ Հայկական մրգային կոմպոտը ամռան արևի համն է և հայկական տան ջերմությունն ու հյուրընկալությունը՝ պահպանված շշի մեջ:
Հայկական մրգային օղու հարուստ համը
Հայաստանը ոչ միայն գինու և կոնյակի երկիր է, այլև հայտնի է իր բացառիկ մրգային օղիներով։ Այս թունդ ալկոհոլային խմիչքը պատրաստվում է տարբեր մրգերից, ինչպիսիք են ծիրանը, խաղողը, տանձը, սալորը։ Յուրաքանչյուր մրգատեսակ օղուն տալիս է իր յուրահատուկ համն ու բույրը՝ ձևավորելով համերի մի ամբողջ աշխարհ։ Հայկական օղու արտադրության արհեստը դարավոր պատմություն ունի։ Յուրաքանչյուր տարածաշրջան ունի իր գաղտնի տեխնիկան, որը փոխանցվում է սերնդեսերունդ։ Թորման գործընթացը տարբերվում է՝ կախված մրգից և տեղանքի կլիմայից, սակայն արդյունքը միշտ նույնն է՝ բարձրորակ, մաքուր և բուրավետ ոգելից խմիչք։ Ամենահայտնի տեսակներից է ծիրանի օղին։
Ծիրանը արևոտ Հայաստանի խորհրդանիշն է: Այն հավաքում են ամռանը և խմորում մեծ տակառներում մոտ 10-12 օր։ Այնուհետև խյուսը երկու անգամ թորում են՝ ստանալով մաքուր սպիրտ, որը հաճախ հնեցնում են կաղնե տակառներում մինչև երկու տարի։ Այս գործընթացը օղուն տալիս է հարուստ ոսկեգույն երանգ, մեղմ բույր և համ՝ միաժամանակ պահպանելով ծիրանի բնական քաղցրությունն ու նրբությունը։
Մեկ այլ հայտնի տեսակ է խաղողի օղին, որը պատրաստվում
է հայկական բերրի հողերում աճեցված խաղողից։ Խաղողի հյութը խմորվում և թորվում է՝ ստանալու
համար թափանցիկ և բուրավետ օղի, որը հաճախ մատուցվում է սառը վիճակում։
Հայկական մրգային օղին սովորաբար պարունակում
է 40–60% ալկոհոլ, սակայն որոշ տեսակներ պատրաստվում են նույնիսկ մինչև 70% ալկոհոլի
պարունակությամբ։ Այս ըմպելիքը սովորաբար վայելում են փոքր բաժիններով: Հայկական օղին
մատուցվում է տոնական սեղաններին: Երևան այցելելիս անպայման բարձրացրեք մի բաժակ հայկական
օղի և ասեք «կենացդ»: